Έντυπο δρόμου

Εκδηλώσεις

Αφίσες

Κείμενα

Αυτοκόλλητα / Τρικάκια

Εκδόσεις

Antifa Community

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2011

Ποιοι και γιατί τα έχουν βάλει με τους μετανάστες μικροπωλητές;

[ απόσπασμα της εισήγησης ]

Η αφετηρία της παρούσας δουλειάς δεν ήταν άλλο παρά να διερευνήσουμε το πεδίο της εργασίας των μεταναστών που γίνονται μικροπωλητές. Ενώ σκοπός της έκδοσης (όπως μορφοποιήθηκε επιλέγοντας από τα στοιχεία της έρευνας μας αυτά που θα ακολουθήσουν) ήταν, και είναι, να ανασκευαστούν τα επιχειρήματα των ρατσιστών (και όχι μόνο) που στοχοποιούν τους μετανάστες μικροπωλητές σαν μικρο-εγκληματίες.
Ερευνήσαμε λοιπόν τα ντόπια συμφέροντα που εμφανίζονται να «θίγονται» από τη «διακίνηση» αυτού του είδους του εμπορεύματος που φτάνει να πουλιέται στο σεντόνι του μικροπωλητή. Ακούσαμε τα λόγια αρμοδίων από υπηρεσίες του δημοσίου, μπάτσων, αλλά βασικά των εμπόρων μικρών και μεγάλων. Είδαμε ακόμη το είδος αυτών των εμπορευμάτων, τον τρόπο που μετατρέπονται σε προϊόντα παραεμπορίου, τι σχέση έχουν με τα λαθραία. Είδαμε κάπως ενδεικτικά τι συμβαίνει σε κάποιες άλλες χώρες. Εξετάσαμε την ντόπια κατανάλωση όπως αυτή γίνεται αντιληπτή μέσα από τη διευρυμένη αγορά που απαρτίζουν τα τελευταία χρόνια οι κάθε λογής μικροπωλητές, τα mall και τα εκπτωτικά κέντρα, και το πως βρίσκονται οι μετανάστες μέσα σ’ αυτήν την αγορά (που γι’ αυτούς είναι περισσότερο αγορά εργασίας, αλλά όχι μόνο). Τέλος είδαμε τις ιδιαιτερότητες αυτού του εμπορεύματος που ονομάζεται μαϊμού - ιμιτασιόν - όχι αυθεντικά. Πως όλα αυτά τα εμπορεύματα βρίσκονται στην παγκόσμια αγορά, με τι όρους, πως «παράγονται», γιατί έχουν τέτοια απήχηση στους καταναλωτές. Σχετικά μ’ αυτά ειδικά τα τελευταία βρεθήκαμε μπροστά στο ρόλο που παίζει η κατοχύρωση των εμπορικών σημάτων στην όλη διαδικασία.
Τα παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και τα περιεχόμενα της έκδοσης. Πριν όμως συνεχίσουμε να πούμε δύο λόγια και για το πως το προσεγγίσαμε το ζήτημα. Πράγματι δεν μας ενδιέφερε η ελληνική οικονομία, πολύ περισσότερο οι προοπτικές της. Αυτό που μας ενδιέφερε, μας ενδιαφέρει και που καθορίζει και την οπτική μας, είναι οι όροι με τις οποίους το πολυεθνικό προλεταριάτο, και σε τούτη εδώ τη μεριά του πλανήτη, εντάσσεται στην καπιταλιστική συνθήκη παραγωγής και κατανάλωσης. Η εμφάνιση σε κοινή θέα αυτών των όρων. Αποφύγαμε αξιολογικές κρίσεις για το ρόλο των προλετάριων στη διαμόρφωση αυτών των όρων. Δεν μπορέσαμε όμως να αποφύγουμε να διαπιστώσουμε ότι, στο σημερινό περιβάλλον που οι διακρατικοί ανταγωνισμοί εντείνονται (ή αυτό που ζούμε είναι μια πορεία προς την παγκόσμια ειρήνη και δεν το βλέπουμε;), οι όροι αυτοί γίνονται, μεθοδεύεται να γίνουν και όρια, αόρατα φράγματα. Βλέπουμε πως αυτά τα φράγματα μαζί με τα επίσημα σύνορα των κρατών επιχειρείται να «δέσουν» διπλά και τριπλά τους ντόπιους εργάτες με τα αφεντικά τους, τους έλληνες υπηκόους, με τον κρατικο-καπιταλιστικό σχηματισμό  που τους εμπεριέχει. Αφήνοντας απ’ έξω όλους τους ξένους εργάτες που βρίσκονται στη χώρα. Θα προσπαθήσουμε μέσα από την παρουσίαση όλων των παρακάτω να δείξουμε πως γίνεται αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση του μικρο-εμπορίου και αναφορικά με την ελλάδα.

[...]

Στις διάφορες χώρες της Δύσης συναντώνται μικροπωλητές με εξαιρετική συχνότητα. Σε κάποιες μάλιστα, αυτού του είδους η δραστηριότητα είναι βασική για την κοινωνική συνοχή δηλ. για την απασχόληση και το εισόδημα των κατώτερων και πιο φτωχών τάξεων και αφορά σε μεγάλο βαθμό τους νεοσεισερχόμενους μετανάστες.  Γενικά, στις δυτικές πόλεις, που οι αρχές ενδιαφέρονται στο να μην δίνεται μια τριτοκοσμική εικόνα, οι διώξεις των μικροπωλητών είναι διαδεδομένες σαν πρακτική. Στις χώρες του «τρίτου» κόσμου και στις αναπτυσσόμενες χώρες, πολλές φορές αυτό το μικρο-εμπόριο είναι ζήτημα επιβίωσης του πληθυσμού καθώς τα εμπορευόμενα προϊόντα είναι κυρίως είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης. Ιδιαίτερα εκτεταμένη είναι σ’ αυτές τις περιπτώσεις η εκδοχή της αυτο-παραγωγής αυτών των πραγμάτων που διακινούνται μέσω των μικροπωλητών, ενώ η συγκρότηση των μικροπωλητών ξεπερνά την επαγγελματική τους ιδιότητα και παίρνει χαρακτηριστικά κοινωνικού ή/και ταξικού υποκειμένου. Δεν είναι λίγες οι φορές επίσης που οι αγώνες αυτού του υποκειμένου εμφανίζονται σαν βίαιες κοινωνικές αναταραχές καθώς χρησιμοποιείται σαν πεδίο ολόκληρη η πόλη ή η περιοχή, που είναι και το περιβάλλον της δουλειάς, και με έντονα τα χαρακτηριστικά ενός εργατικού αγώνα που μπλοκάρει την ομαλή, αν όχι παραγωγή αλλά τουλάχιστον, κυκλοφορία του εμπορεύματος. Οι αγώνες αυτοί, εκτός από αγώνες για την διατήρηση ενός μίνιμουμ αξιοπρεπούς αναπαραγωγής ενός σημαντικού κομματιού των προλετάριων σε συνθήκες αποανάπτυξης, μειωμένης απασχόλησης ή εκτοξευμένης ανεργίας συνθέτουν ταυτόχρονα τις αντιστάσεις του στο επίπεδο του μητροπολιτικού εργοστασίου. Και αν οι ντόπιοι, οι έλληνες μικροπωλητές έχοντας εσωτερικεύσει όλες τις προσταγές του μικροαστισμού, είναι απογοητευτικοί για όσους και όσες θα θέλανε να αισιοδοξούν για την αλήθεια και την προοπτική των παραπάνω, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον 26χρονο μικροπωλητή Mohamed Bouazizi που βάζοντας φωτιά στον εαυτό του στις 17 Δεκέμβρη του 2010 στην πόλη Sidi Bouzid της τυνησίας, έκαψε ταυτόχρονα και τον παλιό κόσμο στη ζωή και τις συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων αυτού του πλανήτη.