Ακούγοντας για έναν εργατικό αγώνα που κλείνει τέσσερα χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτος, αυξάνοντας την δυναμική του, κάποιος στα μέρη μας θα αντιδρούσε τουλάχιστον με καχυποψία. Τέτοια παραδείγματα φαντάζουν αρκετά μακριά από εδώ (όχι μόνο σε επίπεδο χιλιομετρικής απόστασης) όπου η λογική των άμεσων λύσεων και της ανάθεσης κυριαρχούν, εάν δεν έχει επέλθει η ολοκληρωτική παραίτηση. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα στις ηπα, όπου το κίνημα Fight for $15 έκλεισε στις 29 Νοέμβρη τα 4 χρόνια ύπαρξής του (εκτός των 1,5-2 χρόνων προετοιμασίας) με μια μεγαλειώδη απεργία που πραγματοποιήθηκε σε 340 πόλεις.
Εργαζόμενοι από τα μαγαζιά του επισιτισμού, τα αεροδρόμια, τον κατ’οίκον φροντισμό (home-care, child-care workers) και την εκπαίδευση παράτησαν τις δουλειές τους και κατέβηκαν στους δρόμους για άλλη μια φορά, διεκδικώντας αύξηση του βασικού μισθού στα 15 δολάρια. Ένα αίτημα το οποίο είναι το κεντρικό, μαζί με την δημιουργία σωματείων, όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή τη φορά όμως το κίνημα είχε εμπλουτιστεί με νέες εμφανίσεις όσον αφορά τους κλάδους εργασίας καθώς και με επιπρόσθετα αιτήματα και σημεία αναφοράς, γεγονός που δηλώνει την ζωντάνια του κινήματος.
Καταρχήν για πρώτη φορά απήργησαν μαζί με τους υπόλοιπους κλάδους, εργαζόμενοι της εταιρίας Uber η οποία πρωτοστατεί στον κλαδο της gig-economy. Οικονομία δηλαδή στην οποία η οργάνωση της εργασίας και όχι μόνο μεσολαβείται από το Internet και τα κοινωνικά δίκτυα, δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση εφήμερων εργασιακών σχέσεων με προσωρινά συμβόλαια, σπαστά ωράρια και φυσικά ελαστικές πληρωμές. Αυτές οι συνθήκες αποτελούν ένα κατά βάση φαινομενικό εμπόδιο στην συγκρότηση κοινών συμφερόντων με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, όπου υποτίθεται η σχέση με την εργοδοσία καθώς και οι συνθήκες εργασίας είναι πιο διακριτές και στέρεες. Όμως απ’ ότι φαίνεται αυτή η διάκριση αρχίζει να χάνει το κύρος της.
Κινητοποιήσεις από εργαζόμενους στην λεγόμενη gig-economy έχουμε ξαναδεί στην Αγγλία με τους Deliveroo, όπως και στην Ιταλία με την Foodora.
Η δεύτερη εξέλιξη ήταν η αναφορά των διαδηλωτών και σε άλλα ζητήματα που αφορούν τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους, πέρα από τον μισθό, όπως ο ρατσισμός της αστυνομίας και η αστυνομική βία, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στις δουλειές και η απειλή των απελάσεων για τους χωρίς-χαρτιά εργαζόμενους. Τα συγκεκριμένα αιτήματα, λένε οι ακτιβιστές, είναι εξίσου κρίσιμα με το αίτημα για αύξηση του κατώτατου μισθού, μιας και αυτές οι καταστάσεις συμβάλλουν στον διαχωρισμό των εργαζόμενων και μειώνουν την δυναμική του κινήματος.
Το Fight for $15 ξεκίνησε το 2012 με 200 διαδηλωτές στη Νέα Υόρκη και φέτος συμμετείχαν στις απεργίες χιλιάδες εργαζόμενοι από 320 πόλεις και συνολικά 20 αεροδρόμια. Σε όλες τις περιπτώσεις αλλά ακόμα περισσότερο στις μεγαλύτερες πόλεις, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες και Σικάγο όπου υπήρξε η μεγαλύτερη μαζικότητα, έγιναν πολλές συλλήψεις καθώς οι διαδηλωτές πραγματοποίησαν δράσεις πολιτικής ανυπακοής όπως καθιστικές διαμαρτυρίες στους δρόμους. Στο Σικάγο επίσης απήργησαν 500 εργαζόμενοι στο O’Hare International Αirport το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο των ηπα.
Σύμφωνα με έρευνα του National Employment Law Project το κίνημα έχει πετύχει σημαντικές νίκες μέχρι τώρα. Από το 2012 και μετά οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι έχουν κερδίσει $61.5 δις σε ετήσιες αυξήσεις, συνδυάζοντας τοπικές και πολιτειακές αυξήσεις καθώς και μεμονωμένες κινήσεις εργοδοτών να αυξήσουν τους μισθούς. Αυτό το νούμερο αντιπροσωπεύει το συνολικό επιπλέον εισόδημα που θα λάβουν οι χαμηλόμισθοι όταν αυτές οι εγκεκριμένες αυξήσεις μπουν σε εφαρμογή. Η αύξηση αυτή, η οποία είναι κατάκτηση των εργαζομένων του Fight for $15 σε μερικές μόνο πολιτείες, είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την συνολική αύξηση και στις 50 πολιτείες που έλαβε χώρα το 2007 με την επίσημη αύξηση του βασικού μισθού. Από αυτά τα $61.5 δις το 66% είναι αποτέλεσμα των πολύ σημαντικών νόμων για βασικό μισθό στα $15 όπου το κίνημα έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια σε California, New York, Los Angeles, San Francisco, Seattle, SeaTac και Washington, D.C.
Το εντυπωσιακό είναι πως όλο αυτό το “πράγμα” συνεχίζει και μεγαλώνει. Συνεχίζει και δρα σα να μην πέρασε μια μέρα. Ακούραστο και περήφανο. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση ενός εργαζόμενου στα fast food: “Πετύχαμε πολλά αυτά τα 4 χρόνια, αλλά και τα επόμενα 4 δεν θα είναι εύκολα. Έχουμε μάθει όμως ότι το να οργανώνεσαι στις δουλειές έχει αποτέλεσμα οπότε θα συνεχίσουμε έτσι.” – ό,τι ακριβώς συμβαίνει κι εδώ με τις δουλειές μας ε; –
Σύνδεσμοι:
Fight for $15
Low Wage Walk Off Jobs In 300 Cities
Fight for $15 celebrates fourth anniversary with widespread protest and $61 billion in wins
Fight For 15: ‘We’re Not Backing Down’
Disrupting the low-wage status quo